Prinsessebedje

Dhaka, 26 mei 2005

Ben weer even ziek geweest, maar intussen ben ik weer voor de volle 80% OK. Of het door het water komt, of de lucht, ik weet het niet, maar echt lekker fit voel ik me hier nooit.

Gisteren een aanrijding gehad met een riksja. Die ricksjapullers komen rechtstreeks uit de rimboe, hadden voor ze naar Dhaka kwamen nog nooit een auto gezien. Ongeleide projectielen, loose canons waar je alles van kunt verwachten wat je niet kunt verwachten. Hij reed helemaal rechts, wat in Holland OK is, maar hier niet, en besloot maar naar zijn eigen weghelft terug te gaan op het moment dat ik hem aan het ontwijken was. Doing-doing, wat blikschade aan mijn auto; hij had helaas niets, alleen een paar boze passagiers die bij mij verhaal kwamen halen, maar schrokken van mijn boze reactie en terugvluchtten hun riksja in.

Claudia is het liefste en gemakkelijkste kind van de wereld, maar ze heeft één probleem: bang om alleen te slapen. Een onoplosbaar probleem, alles geprobeerd, niets gelukt en dus sliepen we tot voor kort met zijn drieën in één bed. Geen probleem met drie dunne sprietjes. Nou OK dan, twee dunne sprietjes en een dikke.

Ruby is daarentegen niet de makkelijkste van de wereld. Een van haar problemen is dat ze altijd leuke dingen ziet bij anderen en, dat voel je al aankomen, die dan zelf ook wil hebben. Haar recentste ontdekking was het bedje van een van Claudia's vriendinnetjes, speciaal ontworpen en gemaakt door een timmerman, met het hoofd- en voeteneind in de vorm van een kroon, een echt prinsessebedje. En dat bed moest en zou er voor Claudia ook komen, want alleen het beste is goed genoeg voor ons oogappeltje. Ik stribbelde nog even tegen door te vragen of Claudia daar dan ook wel echt in zou willen slapen, maar dat was natuurlijk flauw gezeur van me. Dus: de timmerman gebeld en een week later kwam het aan: een mooi lichtblauw prinsessebedje met gouden bolletjes op de kroon. Wat prachtig, wat stond dat mooi op Claudia's kamer en wat waren de meisjes er blij mee. Weg met dat oude bed, terug naar de meubelopslag.

Het prinsessebedje

Maar toen kwam de avond en de vraag: waar slaapt Claudia? In het nieuwe bed natuurlijk en pappa en mamma op hun eigen kamer samen in hun eigen twijfelaar van 1.50 m. breed Maar niet lang, want zogauw pappa sliep kwam Claudia aangetrippeld en kroop lekker tegen mamma aan. De volgende avond: met eerst prijzen (je bent al zo'n grote flinke meid) en toen dreigen (ik sluit je op, ik verkoop het bed weer) weer gelukt om ze in het nieuwe bed te krijgen; tot ik weer sliep en zij weer gezellig aansloot.

En ik, die dat bed helemaal niet gewild had, kon nu elke avond eerst het gevecht aan met Claudia en kon vervolgens niet fatsoenlijk slapen wegens plaatsgebrek. Na een paar dagen waren we alledrie uitgeput wegens tekort aan slaap.

Dat was ik dus zat, en wie kan er raden hoe dit voorlopig afgelopen is? Juist: mamma en Claudia slapen nu gezellig samen in de twijfelaar en yours truly in het hemelsblauwe kinderbedje.

Wordt vervolgd.