Van zondag 17 october 2010 hebben we een echte multi-culturele dag gemaakt. Het begon met sport: tennissen in Lugogo met Ruby`s Deense vriendin Pernile en Frank de Oegandese ballenjongen, een pientere jongen van een jaar of 8 schat ik, die achter de ballen aan rende en ondertussen precies de stand bijhield.
Op de terugweg naar huis kwamen we langs een Hindoe-feesttent die was opgezet om Durga Puja te vieren, hun belangrijkste feestdag, een soort kerstmis. Even gestopt en gevraagd of we ook welkom waren. Dat waren we, dus snel naar huis, douchen, punjabi aan en terug naar de feestzaal. Die was mooi versierd met beelden en foto's van alle goden, doeken, slingers, bloemen, fruit, rijst, bananenbladeren en alles wat hindoe's bij dat soort cermonies gebruiken. De gasten waren mooi, kleurig en duur gekleed, de vrouwen in prachtige sari's en met goud en juwelen behangen. Om de beurt ging een groepje rond een vuur zitten, een bakje met zaadjes in de hand, en zegde samen met de priester 108 keer hetzelfde gebed op. Een paar regels maar steeds en telkens na de laatste regel gooide iedereen een handjevol met zaden in het vuur.
Ik hield me een beetje op de achtergrond, ik ben tenslotte geen hindoe, maar werd er ook bij geroepen, kreeg een kleurig armbandje omgebonden, een rode stip op mijn voorhoofd gedrukt, een bakje in mijn hand geduwd en nadat ik mijn leren broekriem had uitgedaan mocht ik gaan zitten en meebidden. Onbegrijpelijke klanken, sanskriet waarschijnlijk, uit de duizenden jaren oude Veda. Ik kon er niets van maken, maar iedereen bad hardop mee. Behalve ik dan.
Sudhir, de rijkste man van Oeganda, was er ook en bad braaf mee. Een relaxte, vriendelijke, ongedwongen, luchtige sfeer. Iedereen was vrolijk en lachte en de priester lachte mee. Probeer dat maar eens in een kerk of moskee. Lunch stond ook op het programma, maar dat zag er wat minder uit en vóór we gedwongen werden om mee te eten knepen we er snel tussenuit.
We zijn nu toch in de buurt, zullen we Kairul eens bezoeken? Kairul Islam is de onofficiele leider van de Bangladeshi gemeenschap in Oeganda. Hij woont er al 35 jaar en heeft een garage. Ik had het eerder met hem over de compressieproblemen van onze auto gehad en hij raadde me toen aan om er een ruilmotor in te laten bouwen. Toen we binnenkwamen dacht hij dat we daarvoor de auto kwamen brengen, maar ik legde hem uit dat ik hem al had laten "overhaulen": cilinders opgeboord en nieuwe zuigers er in. "Helemaal fout" zei hij, "en veel te duur. Je had er beter voor veel minder geld een andere motor in kunnen laten bouwen. Daar krijg je nog spijt van." Op dat moment kwam zijn vrouw op krukken binnenstrompelen. Ze was net geopereerd: nieuwe heup. "Heeft me een hoop geld gekost, die operatie" zei hij. En ik: "Zie je wel, je maakt dezelfde fout als ik met de motor. Voor veel minder geld had je een nieuwe vrouw kunnen hebben." Daar moest hij toch even om lachen, maar niet van harte.
Intussen waren drie andere Bangladeshi`s gearriveerd en we losten met z`n allen eerst even de verkeersproblemen van Dhaka op en de politieke corruptie in het land en toen werd er geluncht: rijst met stukken dode geit. Tamelijk lomp volk, Kairul`s vrienden en hij komt zelf ook een beetje ruw over maar het is toch wel een goeie kerel. Hij had net weer 3 Bangladeshi slachtoffers gered uit de klauwen van een human trafficking organisatie en er voor gezorgd dat ze terug naar huis konden. De families duizenden euro`s en een illusie armer, maar ze hadden hun zonen tenminste levend terug.
Intussen belde Claudia dat ze terug was van paardrijden en vroeg of we haar op konden halen bij Miranda. Miranda is de Engelse eigenares van de manege, een fantastische meid. Haar zus Sonja, BBC sportjournaliste, is een tijdje op vakantie en zittend op de veranda, een glas cider in de hand, praatten we over paarden en Britse humor, roddelden over Sudhir en Madhvani, de andere Indiase miljardair, en hoorden van Miranda hoe zij vanuit het Mulago hospital live op de BBC verslag had gedaan over de slachtoffers van de bomaanslagen van 11 juli. En van Sonja over haar ontmoetingen met Usain Bolt en allerlei andere beroemde sporters.
Zo, eerst maar eens naar huis en Claudia onder de douche om de paardengeur af te spoelen. En dan? Zullen we Rashmi eens opzoeken? Rashmi en Farhan, Indiërs, zijn een bijzonder stel: zij is hindoe, hij muslim en dat is "not done" in die hoek van de wereld. Goeie kans dat je door beide gemeenschappen wordt uitgestoten. Misschien wonen ze daarom wel in Oeganda.
