Wat gaan we doen in de
paasvakantie? Ik: naar huis en alvast onze thuiskomst in juli voorbereiden. De
andere twee: nee, voor de laatste keer nog eens op safari. Dus werd het safari,
een afscheidsreisje naar de leeuwen en olifanten van Afrika. Maar waar? In
Oeganda hebben we alles wel gezien. Masai mara dan? Nee, liever Serengeti. Of
toch Masai mara, of is Serengeti mooier? Waar zijn de meeste dieren? Ze kwamen
er niet uit en ik hakte de knoop maar door: Tarangire, Serengeti en Ngorongoro
in Tanzania. Geboekt, betaald, tickets gekocht en op 6 april vlogen we naar
Kilimanjaro airport bij Arusha. Emanuel haalde ons af met z`n oude Landcruiser
en dropte ons in de Planet Lodge. Heerlijk rustig, de hele lodge voor ons
alleen. Even naar de kamer om wat op te frissen en dan terug naar de bar.
Eeeeeek: 100 lawaaiige Amerikaanse studenten met een verschrikkelijk bazig
kreng van een juf! Waar komen die ineens vandaan?
Toch maar wat drinken,
daarna dinner, slapen, breakfast en weer Emanuel’s Landcruiser in. Even de stad in om
geld te wisselen, vier verse schone 50 euro biljetten omgeruild voor 82 vieze
gore 5000 shilling biljetten en op stap naar Tarangire, een rit van een uur of
twee. Aardige stad lijkt me, Arusha, schoon, goede wegen, mooie hotels,
winkels. Daar zou ik best kunnen wonen.
Tarangire: mooie natuur, veel dieren, maar het mooiste
vond ik de gigantische baobabs: de olifanten onder de bomen.
Op het eind van de middag door richting Ngorongoro.
Prachtige ruime, ruige landschappen, daarbij vergeleken is Oeganda een netjes geharkt
stadstuintje. Veel Masai overal langs de weg, de mannen zittend, pratend,
lopend, fietsend; de vrouwen en meisjes aan de was in modderige poelen en de
jongens koeien en geiten hoedend in de bush. Traditioneel gekleed in hun
rood-blauwe doeken, altijd een lange, dunne stok in de hand, kaal geschoren
hoofd, een voortand uitgetrokken en grote gaten in hun oorlellen. Regelmatig
zagen we groepjes van 2 - 4 Masai jongeren langs de weg lopen, in ‘t zwart
gekleed, gezicht zwart geverfd met witte markeringen en zwarte struisvogelveren
op het hoofd. Emanuel legde uit dat die jongens net besneden zijn en nu 3 weken
alleen in de natuur moeten overleven om te bewijzen dat ze echte mannen zijn.
Daarna mogen ze als krijgers terug naar hun dorp. Vroeger moesten ze daar ook
met de hand een leeuw voor doden, maar die zijn bijna op en nu hoeft dat niet
meer.
 |
| Onze Landcruiser onder een baobab |
 |
| De dikke en de dunne |
We passeerden het dorp van een Masai goeroe, een man die
met god kan praten. En iedere Masai die een dealtje wil maken met god komt op
bezoek, legt hem de boodschap uit en betaalt voor de bemiddeling in natura met
een koe of een paar geiten. En zo is hij zeer rijk geworden, 15000 koeien heeft
hij intussen plus 25 vrouwen en 80 kinderen. Omdat hij met god kan praten! Ook
de Masai trappen in die truc.
We zagen ook regelmatig volwassen Masai`s langs de weg lopen met
kuddes geiten en volgens Emanuel hadden ze die zo`n 80 km terug op
een markt gekocht en waren ze er te voet mee op weg naar huis. Petje af! Ook
voor de geiten.
 |
| De krater! |
Een stuk verder begint de echte Serengeti: oneindige
grasvlakten, savannegebieden, bossen, heuvels, valleien, kopjes, en alles
bevolkt door zo ongeveer alle dieren van de ark van Noë. Maar je moet wel wat
geluk hebben om ze ook te ontmoeten. Behalve de tse-se vliegen dan, die krengen
kwamen vanzelf op ons af.
Bij safari`s gaat het vooral om de `Big Five`: de leeuw,
de leopard, de olifant, de neushoorn en de buffel, en die hebben we ook
allemaal gezien. Ik moet toegeven: die leopard was wel ver weg. Hij lag te
slapen op een tak, hoog in een boom en het is dat we zijn poten zagen bungelen,
anders had het net zo goed een boodschappentas kunnen zijn. Mijn vierde leopard
in 12 jaar Afrika en bezoeken aan minstens 30 safariparken. Geluk moet je
hebben: een Indiase familie was voor de eerste keer op safari en moest de
leopards bijna van zich afslaan. Eerst viel er door hun open dak heen bijna een
op hun schoot, daarna zagen ze er een net voor hun auto de weg oversteken en de
volgende dag zagen ze er een een gnoe vangen!
 |
| Een van de "Indiase" leopards |
We hebben leeuwen gezien en olifanten, giraffen, hyena's en van alles meer. Op pinguins en ijsberen na hebben we wel zo ongeveer alle wilde dieren van de werled denk, maar het wildste van allemaal waren de vogeltjes die Claudia's lunchbox aanvielen, zie foto.
 |
| Hè hè, even uitrusten ... |
 |
| Roofvogels? |
 |
| Moet je wat? |
Ook veel Indiërs op safari. Claudia zegt dat die altijd
net kijken of ze iets vies geroken hebben. Veeleisend kunnen ze ook zijn. Keuze
uit acht hoofdgerechten op het menu, maar een heer aan de tafel naast ons
wenste toch persé iets anders op zijn bordje. En kreeg nog zijn zin ook.
De mooiste show van de hele week, het hoofdspektakel, was de gnoetrek, de
migration van kuddes van duizenden en duizenden gnoes plus een paar meeliftende
zebra`s. Zover als je kunt kijken, tot aan de horizon één bruine blatende massa.
Allemaal op zoek naar sappig groen gras. Ik heb ergens gelezen dat er
1,2 miljoen gnoes zijn in de Serengeti en de Masai Mara en ik denk dat wij er in
drie dagen Serengeti toch minstens 50.000 van gezien hebben. Een indrukwekkend,
onvergetelijk schouwspel.
Na de Serengeti terug naar de krater. Fris daar: iedereen
kreeg `s nachts een warme kruik tussen de lakens gestopt. Toch nog een flinke
verkoudheid opgelopen.
 |
| Gnoeoeoeoeoeoeoeoes |
Een aards paradijs die krater, alle dieren huppelen er
vrolijk en vredig door elkaar. Maar ja, er liggen toch hier en daar botten en
schedels op de grond, dus de leeuwen en leopards zullen wel geen vegetariërs zijn en er zal af en toe wel eens bloed vloeien.
Voor het eerst van mijn leven heb ik daar een serval kat
gezien, een soort mini leopard. Wandelde zomaar even langs. Emanuel had tevoren
gewaarschuwd dat die katten ongeluk brengen, en verdomd: `s ochtends had hij
met zijn hand tussen de autodeur bekneld gezeten en was `n stukje van zijn
vinger kwijtgeraakt en even later, terwijl we omringd waren door negen leeuwen, kreeg
hij de motor niet meer gestart.
Om ze te eren voor hun verdiensten voor de bescherming van
het Tanzaniaanse wild staat op de kraterrand een monument voor Bernard Grzimek
en zijn zoon Michael die hier in 1959, 25 jaar oud, met zijn vliegtuigje is
neergestort. Pa Bernard is in 1987 in Duitsland gecremeerd en zijn as is hier
uitgestrooid.
Ik heb veel genoten die vijf dagen in de wilde natuur,
maar ook veel gevloekt. Op mijn camera. Geen of slecht contact met de lens en
daarom zijn veel foto`s onscherp, over- of onderbelicht, zijn slecht van kleur
en heel vaak miste ik mooie fotomomenten omdat hij het gewoon niet deed.
 |
| Het Grzimek monument op de kraterrand |
Donderdagmiddag terug richting Arusha en onderweg een
paar keer gestopt voor souvenirs. Tanzania is de enige plek op aarde waar
Tanzanite gevonden wordt, een blauwe edelsteen. Ik hou altijd wel van stenen
dus dat leek me wel een toepasselijk souvenir. `Hoeveel kost deze hier
bijvoorbeeld?`, vroeg ik aan de Indiase eigenaar van een souvenirwinkel. Hij
pakte een rekenmachine, toetste wat getallen in en zei: `deze is 17000 US
dollar!!!!`
Het zijn toch maar T-shirts en Masaikraaltjes
geworden.
Terug naar de Planet lodge, dit keer echt helemaal alleen
voor ons, en de volgende morgen leverde Emanuel ons weer af op Kilimanjaro
airport.
En op vrijdag 13 april, precies om 13 uur, landden we
weer veilig in Entebbe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten