zondag 29 april 2012

Armoe


Dhaka, 16 juni 2005

Miljoenen mensen moeten elke dag weer ploeteren voor een handjevol rijst. De dagloners op de bouw b.v., die tien uur lang bakstenen of emmers beton op hun hoofd omhoog moeten sjouwen voor een euro. Of de voddenboer die ik net zag ploeteren. Het is 16 juni, het regent, alles is modderig en grauw. Ik stond in de file en zag een man met zijn zoontje van een jaar of acht, allebei vodden aan hun lijf, een kar met afval door de modder duwen. Niet dat de mensen hier veel waardevols weggooien, maar uit de stinkende hopen huisafval die hier en daar langs de straat liggen, scharrelen ze toch nog wat troep, papier, plastic, blik, bijelkaar om te verkopen. De man, de jongen, de kar, alles even goor en grauw en smerig, zwetend in de zompige hitte, wringende, toeterende auto's die millimeters langs hen heen scheuren, de hel moet er zo ongeveer uitzien. Geen topbaan.

Toen onze file even later wat opschoof zag ik de schatzoekers weer: wiel afgebroken, hun karretje in elkaar gestort, hun handel midden in een grote plas water. En de twee proberend hun schatten op het droge te brengen.

Wat een ellende. Wat moet je in je vorige leven misdaan hebben om zo te moeten leven? En wat zouden ze zo ophalen? 50 cent per dag?


Ik heb hier in Dhaka al duizenden arme sloebers gezien, bedelend, tussen afval graaiend, miserabel, mager, ziek, blind, mismaakt, gewond, geen armen, geen benen en ik ben niet gauw onder de indruk. Maar vorige week zag ik vlak bij ons kantoor in het voorbijrijden een vrouw op een vuilnishoop zitten, een vieze gore stinkende hoop huis- en tuinafval waar de ratten en kakkerlakken nog met een boog omheen lopen. En die vrouw, voor in de twintig schat ik, gekleed in gore lappen, zat boven op die stinkende hoop te ETEN!!!!
Ze graaide tussen de troep en ik weet niet wat ze daar voor lekkers vond, maar ze stak steeds stukjes in haar mond en kauwde er op alsof het toastje met kaviaar waren. Ze zag er goed doorvoed uit. Toen ik een half uur later weer langs kwam zat ze er nog. Aan het dessert waarschijnlijk.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten