In Moulvibazar zit ik. Dat weet je natuurlijk niet te
liggen, maar dat zal ik je dit keer vergeven, want dat ligt wel erg ver in de
binnenlanden van Banglabush. Het is een van de 55 Pourashava's (gemeenten) waar
wij projecten uitvoeren en ik moet overal af en toe mijn gezicht laten zien en
ze een beetje streng toespreken om te voorkomen dat ze met de pet gaan gooien
naar de kwaliteit van het werk.
Verder stelt het helemaal niets voor, het kost alleen veel tijd, zes uur rijden enkele reis, maar ik ben tenminste weer een paar dagen weg uit Dhaka, die gore, lawaaiige, drukke stinkstad.
Bij die site visits word ik altijd ontvangen als een filmster; op de foto met de burgemeester, bloemen, erediners en afscheidscadeaus.
Ik schrijf dit liggend op een bed in het regeringsguesthouse voor bezoekende politici en andere VIP's. De VIP kamers liggen op de eerste verdieping, één trap omhoog, en toch zijn ze daar een lift aan het bouwen. Voor het geval de prime minister misschien ooit eens zou komen, want die heeft wat last van een knie, daarom. Dat is pas eerbied voor het gezag! Eat your heart out Balkenende!
De meeste Bangladeshi's in Engeland komen uit deze buurt. En zogauw ze daar genoeg geld gespaard hebben bouwen ze een huis in hun geboortedorp. London houses noemen ze die hier en je ziet ze overal: protserige, kitscherige, bontgekleurde suikertaarten. Een gebrek aan goede smaak kun je ze niet ontzeggen.
De volgende ochtend vroeg naar Sunamgonj, aan de rivier de Surma. Nóg drie uur verder. Noordelijk kan niet meer in Bangladesh. De burgemeester was er niet, moest met zijn vrouw naar het ziekenhuis, maar ik werd weer netjes ontvangen en toegesproken door zijn plaatsvervanger. De officemanager commandeerde de bedienden en keek toe of alles netjes verliep: daar nog een appel, hij nog een plakje cake, staan de kopjes netjes? Wat zie ik daar? Koffie zonder voetenbadje? Ik zweer het: hij pakte het kopje op, schonk wat op het schoteltje en zette het weer netjes voor de gast neer. Een andere official stond er bij in zijn neus te pulken, bolletjes te draaien en de kamer in te schieten. Andere Länder, andere Sitten.
Verder stelt het helemaal niets voor, het kost alleen veel tijd, zes uur rijden enkele reis, maar ik ben tenminste weer een paar dagen weg uit Dhaka, die gore, lawaaiige, drukke stinkstad.
Bij die site visits word ik altijd ontvangen als een filmster; op de foto met de burgemeester, bloemen, erediners en afscheidscadeaus.
Ik schrijf dit liggend op een bed in het regeringsguesthouse voor bezoekende politici en andere VIP's. De VIP kamers liggen op de eerste verdieping, één trap omhoog, en toch zijn ze daar een lift aan het bouwen. Voor het geval de prime minister misschien ooit eens zou komen, want die heeft wat last van een knie, daarom. Dat is pas eerbied voor het gezag! Eat your heart out Balkenende!
De meeste Bangladeshi's in Engeland komen uit deze buurt. En zogauw ze daar genoeg geld gespaard hebben bouwen ze een huis in hun geboortedorp. London houses noemen ze die hier en je ziet ze overal: protserige, kitscherige, bontgekleurde suikertaarten. Een gebrek aan goede smaak kun je ze niet ontzeggen.
De volgende ochtend vroeg naar Sunamgonj, aan de rivier de Surma. Nóg drie uur verder. Noordelijk kan niet meer in Bangladesh. De burgemeester was er niet, moest met zijn vrouw naar het ziekenhuis, maar ik werd weer netjes ontvangen en toegesproken door zijn plaatsvervanger. De officemanager commandeerde de bedienden en keek toe of alles netjes verliep: daar nog een appel, hij nog een plakje cake, staan de kopjes netjes? Wat zie ik daar? Koffie zonder voetenbadje? Ik zweer het: hij pakte het kopje op, schonk wat op het schoteltje en zette het weer netjes voor de gast neer. Een andere official stond er bij in zijn neus te pulken, bolletjes te draaien en de kamer in te schieten. Andere Länder, andere Sitten.
 |
| Flinke meid. Hele dag beton sjouwen voor 50 cent |
 |
| Nieuwe betonnen weg in Sunamgonj
Ik heb altijd gedacht dat die omgeving heuvelig was, maar het kan bijna niet onheuveliger: grote watervlaktes overal en het land zo plat als een pannekoek.
|
 |
| De omgeving van Sunamgonj: platter kan niet. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten