Rome, deel I

Het begon goed op Schiphol. We hadden KLM tickets maar stonden niet op de passagierslijst. En de vlucht zat vol. Verwarring, terug naar huis? Reisbureau niet te bereiken. Probeer het maar eens bij Alitalia, zeiden ze. Daar mochten we wel mee en om half acht stonden we op Fiumicino. En een uur en 40 € verder stonden we met onze koffers bij de Trevi fontein. Smalle straatjes, krioelend van toeristen, de taxi kon er niet door en de laatste paar honderd meter moesten we ons te voet met de bagage door de massa heen wringen en zelf ons hotel maar zoeken.

Gekrioel bij de Trevi fontein

Claudia had honger en wij dorst. Even inchecken en dan eerst maar eens een terrasje zoeken voor wat eten en een grote, koude pils. SCHRIK: een pilsje kost 8 €!!!! Wauw ..... wereldrecord! Een cola 5,50! Dat wordt een dure week.

 

Alles is een beetje klein en nauw in het hotel. Voor ons ging het wel, maar de gemiddelde toerist weegt tegenwoordig minstens 120 kilo en heeft een kont van een meter doorsnee en dan is het allemaal krap.

In de lift passen vier slanke Italiaantjes, maar voor de standaardgast is het een éénkontslift. De ontbijtkamer is op de vijfde verdieping. De lift gaat tot de vierde. Één verdieping moet die kont dan nog omhoog getakeld worden over een smal, steil wenteltrapje. Dat valt niet mee voor mum.

 

De ontbijtzaal is een kleine kamer met plaats voor vier tafels. Maar er staan er 20. Spannend spektakel elke morgen hoe die gevaartes steeds rakelings langs kannen en kopjes en borden door op en neer naar het buffet manoevreren.

 

En Rome? Indrukwekkend. Het oude centrum is één museum: prachtige gebouwen, pleinen, kerken.

Heet, dat wel. Een graad of 30 denk ik en een brandende zon. We doen alles te voet. Claudia is niet enthousiast, maar doet toch braaf mee.

Zomaar ergens

En wel het allerlaatste wat ik hier verwacht had: het stikt van de Bangladeshi's!!! Illegalen. Irritante types, weten niet wat "nee" betekent en blijven op een botte manier proberen je zonnebrillen, petjes, foto's, bloemen, kitsch, speelgoed aan te smeren. Als er een politieauto in de buurt komt pakken ze hun handel snel in en rennen hard weg. We hebben met een van die jongens, Mahfuz Ahmed, eens gepraat. Hij kwam uit Feni en had een organisatie €10.000 betaald voor een job in Italie. Een goedbetaalde job dacht hij, maar nu moet hij elke dag toeristen lastig vallen met kitsch om in leven te blijven. Drie jaar was hij al niet meer thuis geweest. Zijn familie, die dat geld bijeen heeft gebracht, verwacht elke maand geld van hem. Af en toe worden ze door de politie gearresteerd en een paar dagen vastgezet, maar dan weer vrijgelaten. Niet uitgezet. Daar moet de maffia achterzitten. Tragisch verhaal; sinds ik dat gehoord heb, heb ik medelijden met die jongens.

Wat doet die duif? Heilige maagd bevruchten of alleen onderschijten?

Toeristen komen van over de hele wereld: zéér zelfverzekerde Amerikanen, zeer bedeesde Japanners en alles wat daar tussenin zit.

 

De Romeinen zijn precies zoals je kunt verwachten: elegante manieren, praten-praten-praten, drukke gebaren, stijlvol gekleed, gekapt en gemanicuurd, en modieuze ensambles van zonnebril, tas en schoenen. Ze rijden in heel kleine autootjes (Fiat 500, Smart) of op heel grote scooters.

Twee mini's

Een mooi beeld op de Via Condotti, de modestraat: twee elegante Japanse modepopjes met daarachteraan een zwoegende, zwetende Japanse man met in elke hand minstens vijf plastic tassen van Prada, Gucci, Luis Vuitton en zo. Minstens €20.000 schat ik want het simpelste accessoire kost al gauw €1.000 in die winkels.

Fashion 

Wordt vervolgd (als me tenminste nog wat invalt)