Naar Afrika

Kampala, 12 februari 2006 

We zijn intussen al drie weken in Oeganda en jullie zitten vast te branden van verlangen om te horen hoe het hier is. 

Prima: mooi land, mooie stad, vrolijke mensen, en op kantoor: interessant werk, leuke sfeer, aardige collega's. Ik ben ineens diplomaat en ben bv observator bij de verkiezingen op 23 februari. Maar het normale werk is het begeleiden van wegenbouwprojecten, vanaf de identificatie t/m de uitvoering.

Wat een opluchting toen we Afrika binnenvlogen in een vliegtuig vol vrolijke Afrikanen, ik had ze allemaal kunnen knuffelen. Ruby heeft nog niet helemaal haar draai gevonden hier en mist haar vriendinnen en haar tennisbaan in Dhaka. Maar dat zal allemaal wel bijdraaien als we ons eenmaal gesettled hebben en een tennisbaan hebben gevonden etc.

We wonen voorlopig even in een gemeubileerd appartement op loopafstand van mijn kantoor, maar we zijn druk op zoek naar een huis. Mooie huizen hier, met grote tuinen, maar niet goedkoop: 2.000 dollar/maand is nog niks. Ik had mijn keuze eigenlijk al gemaakt, maar Ruby is het er niet mee eens en die moet er de hele dag doorbrengen, dus we zoeken verder. Maar nog meer haast heb ik met een auto, een beetje een grote 4x4, want we willen veel kampeertrips gaan maken naar de nationale parken en jullie komen natuurlijk allemaal op bezoek, dus we hebben veel plaats nodig. Straks gaan we weer een Landcruiser bekijken. 

Het eerste weekend, 28 en 29 januari, hebben we een auto gehuurd en zijn naar de bron van de Nijl en de Bujagali watervallen gereden, zo'n 100 km hier vandaan. Mooie rit door een mooi groen, heuvelig landschap. Het oorspronkelijke beginpunt van de Nijl was een waterval waar hij Lake Victoria uitstroomde, maar die waterval is verdwenen doordat er een dam is gebouwd voor een waterkrachtcentrale.

De startstreep van de Nijl: rechtsaf naar de Middellandse Zee

Heel Lake Victoria (het tweede grootste meer ter wereld) vormt nu eigenlijk het stuwmeer. Een kilometer of 10 verderop hebben we overnacht in een luxe tent (met badkamer) aan de oever van de rivier. Een schitterend uitzicht met recht voor ons kolkende stroomversnellingen en in de verte de Bujagali Falls: een smalle doorgang met een meter of vijf verval waar de rivier zich met geweld doorheenwringt. Je kunt er met een kayak of een raft doorheen als je durft, maar dan moet je toch een beetje lef hebben; ik heb er veel onder zien gaan en om zien slaan. Afrikaanse jongens flitsen er doorheen met alleen een plastic jerrycan om zich aan vast te houden.

Bujagali Falls

In de parken kun je al het Afrikaanse wild zien, maar Oeganda is vooral bekend vanwege de gorilla's en de vogels. De eerste ochtend dacht ik wat bijzonders te zien toen er een maraboe overvloog, maar even later zag ik er nog een, en nog twee, en nog twintig ...., het zijn de ratten van Kampala; ze leven van afval, zitten overal en schijten alles onder.

Kampala is een mooie stad, een rustig dorpje vergeleken met Dhaka. Groen en heuvelig, restaurants en bars, moderne winkelcentra, vrolijke mensen en lekker bier. We lopen nu elke avond naar het Garden City shopping centre, drinken daar eerst een pilsje op een terrasje met uitzicht over de golf course, lopen even door de supermarkt en wandelen weer met de boodschappen naar huis.

Na het werk: "shopping" in Garden City

Claudia is ook nog niet 100% gewend. Ze mist haar school en heeft ook nog geen vriendinnen, maar dat zal ook wel snel beter gaan. Ze gaat naar de International School of Uganda, zoiets als de American School in Dhaka, maar veel minder leerlingen en ook minder faciliteiten. Maar goed onderwijs en een goede sfeer geloof ik. De school ligt een stuk buiten de stad. Ze wordt 's ochtends om 7:25 u. met de bus opgehaald en wordt om 15:50 u. weer afgezet.

"No hurry in Africa" las ik laatst op een T-shirt, en het is inderdaad een relaxed leven hier, maar ze beginnen er wel vroeg mee. Als om 6 uur mijn wekker gaat is het nog hartstikke donker buiten, maar het leven is al volop aan de gang. 

Conclusie: alles even mooi hier, kom zelf maar eens kijken.